مطابق بعضی از نظریه ها ، مهارتهای شناختی تازه ای در افراد جوان نمایان می شود

که ، حتی به اعتقاد بعضی از روانشناسان به منزله شروع دوره تازه ای از رشد شناختی

است . تغییرات عمده در این سنین عبارتند از : قابلیت مسئله یابی ، نسبی گرایی ،

تفکر دیالکتیکی و اندیشیدن درباره ماهیت نظامها .

1 _ مسئله یابی :

بر اساس این طرز فکر ، افراد جوان علاوه بر توانایی حل مسئله می توانند دانش

و اطلاعات خود را برای طرح مسائل جدید به کار گیرند ، یعنی به مسئله یابی بپردازند .

به نظر می رسد این توانایی با افزایش سن بیشتر می شود .

2_ نسبی گرایی : 

افراد بزرگسال دانش و اطلاعات خود را و یا هر انسان دیگر را کمتر به شکل مطلق می بینند 

و به نسبی گرایی تمایل دارند . یافته های پژوهشی نشان داده است که کودکان و نوجوانان

بیشتر با دیده مطلق به مسائل می نگرند ، درحالی که بزرگسالان ، به نسبی بودن 

دانش آگاهترند .

3_ تفکر دیالکتیکی :

در بزرگسالان نشانه های تفکر دیالکتیکی قویتر است - یعنی درک و شناسایی اندیشه های 

متضاد . برای بزرگسالان ، مسائل سیاسی - اقتصادی و آموزشی انباشته از عناصر

ضد و نقیضی است که نوجوانان پس از رسیدن به دوره عملیات صوری کمتر به آنها توجه 

دارند . 

4 _ اندیشیدن درباره ماهیت نظامها :

به نظر می رسد افراد پس از عبور از دوره عملیات صوری در درک کلی نظامهای فکری ،

توانایی بیشتری پیدا می کنند . مثلا در پاسخ به سئوالهایی که مستلزم یافتن وجوه

تفاوت یا تشابه میان نظامها یا نظریه هاست ، عملکرد بهتری دارند .

منبع :

روانشناسی رشد .تالیف : دکتر حسن احدی ، فرهاد جمهری

نوشته شده توسط : مهدی معتقد